Abstract
Inleiding: Het verlies van een kind is een traumatische gebeurtenis voor ouders. Zorg rond verlies en rouw is niet goed ingebed in onderwijs aan zorgprofessionals en ook ontbreken richtlijnen, protocollen en praktische handvatten waardoor handelingsverlegenheid bij zorgprofessionals ontstaat. Welke zorg ouders ontvangen rond verlies en rouw is op dit moment afhankelijk van de individuele zorgprofessional. Om zorg voor verlies en rouw beter te integreren in de dagelijkse zorg, moet onderzocht worden hoe deze zorg nu verleend wordt en waar deze beter kan aansluiten op de behoeften van ouders.
Onderzoeksvraag: (1) Wat bieden zorgprofessionals aan zorg rond verlies en rouw aan ouders? (2) Hoe ervaren zorgprofessionals het bieden van rouwzorg, wat zijn belemmerende- en bevorderende factoren en welke spanningsvelden ervaren zij hierbij? (3) Hoe sensitief zijn zorgprofessionals in het herkennen van gevoelens van verlies bij ouders gedurende het levenseinde van hun kind en hoe gaan ze daar mee om?
Methoden: De studie betreft exploratief kwalitatief onderzoek. Data wordt verzameld door middel van interviews en thematisch geanalyseerd. Het betreft een multicenter studie waarbij een doelgericht maximaal variatie sample van zorgprofessionals wordt gerekruteerd. Data analyse vindt plaats in een multidisciplinair team.
Resultaten: Onder zorgprofessionals heerst een bewustzijn voor verlieservaringen bij ouders, waarbij de geboden zorg varieert. Onzekerheid over de behandeling, uitkomsten en benadering van ouders blijken terughoudendheid op te roepen en handelingsverlegenheid te vergroten. Geïdentificeerde spanningsvelden zijn: emotionele nabijheid versus afstand, emoties losmaken versus klein houden, en hoop behouden versus eerlijk zijn over behandeling en vooruitzichten. Zorgprofessionals geven aan dat betrokkenheid bij de patiënt hun werk meer betekenisvol maakt, maar ook belastend is. Intercollegiale steun en overleg zijn faciliterende factoren. Ouders betrekken bij de te maken keuzes en hen regie geven is een belangrijke strategie bij het bieden van rouwzorg.
Conclusies: Zorgprofessionals bieden een scala aan rouwzorginterventies, waarbij het de belangrijkste strategie lijkt om ouders te faciliteren in hun ouderrol en de regie geven. Deze strategieën zouden ouders helpen in hun latere omgang met verlies, aangezien er minder onduidelijkheden en onbeantwoorde vragen zijn en ouders het gevoel krijgen al het mogelijke voor hun kind te hebben gedaan.
Mogelijke aanbevelingen voor de praktijk: Het (verder) in kaart brengen van de juiste attitude en aanpak van zorgprofessionals richting ouders is van belang. Gestructureerde intervisie waar zorgprofessionals hun ervaringen en strategieën kunnen delen is een onderlegger voor de ontwikkeling van rouwzorg. Deze informatie kan leiden tot de ontwikkeling van handvatten voor zorgprofessionals en ouders.
Onderzoeksvraag: (1) Wat bieden zorgprofessionals aan zorg rond verlies en rouw aan ouders? (2) Hoe ervaren zorgprofessionals het bieden van rouwzorg, wat zijn belemmerende- en bevorderende factoren en welke spanningsvelden ervaren zij hierbij? (3) Hoe sensitief zijn zorgprofessionals in het herkennen van gevoelens van verlies bij ouders gedurende het levenseinde van hun kind en hoe gaan ze daar mee om?
Methoden: De studie betreft exploratief kwalitatief onderzoek. Data wordt verzameld door middel van interviews en thematisch geanalyseerd. Het betreft een multicenter studie waarbij een doelgericht maximaal variatie sample van zorgprofessionals wordt gerekruteerd. Data analyse vindt plaats in een multidisciplinair team.
Resultaten: Onder zorgprofessionals heerst een bewustzijn voor verlieservaringen bij ouders, waarbij de geboden zorg varieert. Onzekerheid over de behandeling, uitkomsten en benadering van ouders blijken terughoudendheid op te roepen en handelingsverlegenheid te vergroten. Geïdentificeerde spanningsvelden zijn: emotionele nabijheid versus afstand, emoties losmaken versus klein houden, en hoop behouden versus eerlijk zijn over behandeling en vooruitzichten. Zorgprofessionals geven aan dat betrokkenheid bij de patiënt hun werk meer betekenisvol maakt, maar ook belastend is. Intercollegiale steun en overleg zijn faciliterende factoren. Ouders betrekken bij de te maken keuzes en hen regie geven is een belangrijke strategie bij het bieden van rouwzorg.
Conclusies: Zorgprofessionals bieden een scala aan rouwzorginterventies, waarbij het de belangrijkste strategie lijkt om ouders te faciliteren in hun ouderrol en de regie geven. Deze strategieën zouden ouders helpen in hun latere omgang met verlies, aangezien er minder onduidelijkheden en onbeantwoorde vragen zijn en ouders het gevoel krijgen al het mogelijke voor hun kind te hebben gedaan.
Mogelijke aanbevelingen voor de praktijk: Het (verder) in kaart brengen van de juiste attitude en aanpak van zorgprofessionals richting ouders is van belang. Gestructureerde intervisie waar zorgprofessionals hun ervaringen en strategieën kunnen delen is een onderlegger voor de ontwikkeling van rouwzorg. Deze informatie kan leiden tot de ontwikkeling van handvatten voor zorgprofessionals en ouders.
| Translated title of the contribution | Bereavement care for parents: experienced barriers, facilitators and conflicts. |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Publication status | Published - Nov 2019 |
| Event | Nederlands-Vlaamse Wetenschapsdagen Palliatieve Zorg - Universiteit van Antwerpen, Antwerpen, Belgium Duration: 21 Nov 2019 → 22 Nov 2019 https://www.wetenschapsdagenpz.eu/ |
Conference
| Conference | Nederlands-Vlaamse Wetenschapsdagen Palliatieve Zorg |
|---|---|
| Abbreviated title | Wetenschapsdagen |
| Country/Territory | Belgium |
| City | Antwerpen |
| Period | 21/11/19 → 22/11/19 |
| Internet address |