Project INGEGEVEN: IN GEsprek komen en in GEsprek blijVEN over persoonlijke waarden, wensen en behoeften met patiënten met een levensbedreigende aandoening en hun naasten: een cross-sectionele studie naar ervaren kansen en belemmeringen onder zorgverleners werkzaam in het ziekenhuis

Doel: Persoonsgerichte palliatieve zorg vraagt een methodologische en continue verkenning van de persoonlijke waarden, wensen en behoeften van de patiënt en zijn naasten. Het doel van deze eerste fase van het INGEGEVEN-project is inzicht verkrijgen in kansen en belemmeringen in het verkennen en monitoren van de waarden, wensen en behoeften van patiënten met een levensbedreigende aandoening en hun naasten in het ziekenhuis.
Methode: Een verkennend cross-sectioneel onderzoek wordt uitgevoerd met behulp van een gelegenheidssteekproef van zorgverleners werkend in het ziekenhuis. Artsen, physician assistants, verpleegkundig specialisten en verpleegkundigen van twee afdelingen van één academisch ziekenhuis in Nederland werden uitgenodigd deel te nemen aan het onderzoek. De primaire uitkomstmaten waren kansen en belemmeringen ervaren door zorgverleners in het bespreken van waarden, wensen en behoeften. De enquête is gebaseerd op literatuur en bevatte 21 vragen beantwoord op een vijf punts Likertschaal (Helemaal niet mee eens – helemaal mee eens | nooit – altijd). Voorafgaand is de inhoud van de enquête beoordeeld door klinische experts of volledigheid en haalbaarheid voor dit onderzoek. De data werden geanalyseerd door middel van beschrijvende statistiek.
Resultaten: Deze tussentijdse analyse beschrijft de resultaten van 50 zorgverleners (verpleegkundigen (64%), verpleegkundig specialisten of physician assistants (8%) en artsen (28%). Alle zorgverleners gaven aan in staat te zijn de waarden, wensen en behoeften te bespreken. Een facilitator was dat bijna alle participanten (94%) aandacht hadden voor de waarden, wensen en behoeften van de patiënt, voornamelijk in de lichamelijke dimensie. Een methodische aanpak in het verkennen en monitoren ontbrak. Iedere participant gebruikt een individuele timing en werkwijze om waarden, wensen en behoeften te bespreken. De zorg die naasten aan hun dierbare verlenen, en hun daarmee samenhangende wensen en behoeften werden zelden door zorgverleners ter sprake gebracht. Gebrek aan tijd en privacy, het wegnemen van hoop en verschillen in culturele achtergrond werden gezien als belangrijkste knelpunten bij het spreken over waarden, wensen en behoeften.
Conclusie/discussie: Ondanks dat zorgverleners aangeven in staat te zijn in gesprek te gaan over waarden, wensen en behoeften beperkt deze aandacht zich vooral tot de lichamelijke dimensie. Waarden, wensen en behoeften in de psychische, sociale en spirituele dimensie worden veelal niet verkend. Tevens ontbreekt aandacht voor de naasten van de patiënt. De ontwikkeling en implementatie van een werkmethode om multidimensionale waarden, wensen en behoeften van patiënten en naasten systematisch en methodisch te bespreken, kan bijdragen aan het verbeteren van persoonsgerichte palliatieve zorg in het ziekenhuis.