Dalteparine voor neonatale trombose, tijd voor een hogere startdosering?

Trombose is relatief veel voorkomend bij ernstig zieke neonaten. Invasieve procedures, zoals navel- en centrale lijnen, gecombineerd met premature geboorte en asfyxie vormen belangrijke risicofactoren. Therapie met een laag moleculair gewicht heparine kan overwogen worden bij cerebrale trombose, een hoog risico op trombo-embolieën of een veneuze obstructie. De juiste dosering wordt gecontroleerd door het bepalen van anti-Xa spiegels. De geadviseerde startdosering (129 U/kg/dag) lis mogelijk te laag om snel tot een therapeutische spiegel te komen.
Onderzoeksdoel
Het onderzoeksdoel was om de juiste startdosering te bepalen bij neonaten met een bewezen trombose.
Methode
In een retrospectief cohort onderzoek werden alle kinderen geïncludeerd die op de NICU van het UMC Utrecht therapeutisch behandeld werden met Dalteparine. Klinische parameters gerelateerd aan de trombus werden verzameld. Daarnaast werd de Dalteparine dosering (U/kg) vergeleken met de bijpassende anti-Xa spiegel (IU/ml), er werd gekeken naar de duur tot aan de eerste therapeutische spiegel (0,5 – 1,0 IU/ml) en de totale duur van de behandeling.
Resultaten
In totaal werden 66 patiënten geïncludeerd. De mediane startdosis was 185 (123-200) U/kg/dag in twee maal daags. Deze startdosis resulteerde in 10% van de patiënten in een therapeutische spiegel. De mediane duur tot het bereiken van een therapeutische spiegel was 3 dagen (1.0-5.0), de mediane therapeutische dosis was 289 U/kg/dag of dosis ? (231-362). Bij prematuren was een hogere dosis (320 U/kg) nodig, echter dit verschil was niet statistisch significant (p=0.69). De behandeling werd in 7,8% van de patiënten gecompliceerd door een bloeding . Deze bloeding had in bijna alle gevallen wel lange termijn gevolgen.
Conclusie
Om tot een snellere therapeutische behandeling te komen is een aanpassing van de startdosing noodzakelijk. Op basis van dit onderzoek raden wij een dosis aan van 250 U/kg aan met bepaling van anti-Xa spiegels gezien de individuele variabiliteit .