Communicerende vaten

Een discussie tussen 2 wetenschappers ongeveer 450 jaar geleden verliep mogelijk als volgt: “Wat opmerkelijk! Als 2 emmers gevuld met water onderaan met een slangetje aan elkaar worden verbonden dan wordt het waterpeil in beide emmers gelijk. Ook als de ene emmer veel meer water bevat dan de andere of als de ene emmer veel groter is dan de andere.” “Interessante observatie collega, maar wat nog interessanter is, is als je een rietje in de zee steekt, dan vult het zich met water. Als je vervolgens op het rietje blaast dan daalt het waterpeil in het rietje. Daarmee moet dan wel het waterpeil in de zee stijgen. Weliswaar maar een heel klein beetje, maar het stijgt. Je bent dus in staat door te blazen op een rietje het waterpeil in de hele zee te laten stijgen. Ongelooflijk.” Dames en heren, in deze discussie zit de essentie van wetenschap. Verwondering, observatie en een diepe drang om iets te willen begrijpen en te willen weten, gedreven door nieuwsgierigheid en in het vertrouwen nieuwe kennis en inzichten te verwerven. De dialoog zou overigens ook een hedendaags gesprek geweest kunnen zijn tussen een meisje van 11 jaar en een jongen van 13 jaar oud.